Daniel Dama dama

Występowanie
Pierwotnie daniel zamieszkiwał rejony basenu Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej.
Dzisiaj występuje w zasadzie w całej Europie, obie Ameryki i Afrykę Północną.
W Polsce w 40 okręgach łowieckich.
Preferuje lasy liściaste i mieszane (mniejsze kompleksy niż w przypadku jelenia), unika terenów bagiennych.

Cechy morfologiczna
Długość ciała wynosi 120-140cm
Wysokość w kłębie (nie jest to najwyższy punkt ciała tak jak u jelenia) 75-95cm
Długi kwiat (25cm), ruchliwy, czarny z białym podbiciem
Masa byków waha się w granicach 45-80kg, łanie 30-45 kg

Suknie zmienia dwa razy w roku. Suknia letnia jest rdzawobrunatna z licznie rozsianymi białymi plamkami, zimą natomiast staje się szarobrunatna o mało widocznej plamistości
Na grzbiecie charakterystyczna pręga, spodnia część szyi, spód tułowia i wewnętrzna strona badyli mają barwę białą.
Daniele biegnąc odbijają się czterema badylami równocześnie.
Nie zażywają błotnych kąpieli, preferują kąpiele w piasku.

Ocena wieku

W samej sylwetce nie występują tak wyraźne zmiany jak w przypadku jelenia, brak również grzywy.

Poroże
W ostatecznej jego formie w dolnej części każdej z tyk wyrastają po dwie odnogi zasadnicze: oczna (oczniak) i środkowa (opierak), powyżej których rozwija się płaska łopata, której tylną krawędź tworzą najczęściej mniej lub bardziej liczne wyrostki, zwane sękami. Najniżej z nich osadzony, zwykle najdłuższy i wyraźnie oddzielający się od łopaty, nosi nazwę ostrogi. Wręcz wyjątkowo i sporadycznie może wytworzyć się nadoczniak. Brak formy widłaka.

RYSUNEK POROŻE DANIELA

Szpicak -> szóstak -> łyżkarz -> półłopatacz -> łopatacz

Tryb życia
Biotopem daniela są lasy mieszane, także żyzne siedliska borowe, przylegające do łąk i pól uprawnych, tereny parkowe. Nie odpowiadają mu bagna oraz tereny górskie. Może bytować na niewielkich, kilkuset hektarowych powierzchniach leśnych. W porównaniu z jeleniem zjada więcej traw i ziół, mniej natomiast pędów. Chętnie spożywa rozmaite bulwy, brukiew, żołędzie, kasztany, grzyby. Korę ze stojących drzew ogryza (spałuje) rzadko.
Daniele są mniej płochliwe niż jelenie, preferują raczej osiadły tryb życia.
Przez cały rok żyją w chmarach. Łanie oddzielają się przed ocieleniem, byki – z oddzielnych męskich chmar – wyłączają się przed nadchodzącym okresem godowym (bekowiskiem), które odbywa się w październiku i listopadzie.
Byki najsilniejsze gromadzą przy sobie większą ilość łań, których strzegą przed rywalami. Czasami może dojść do walk, nie są one jednak tak zacięte jak wśród jeleni.
Byki przygotowują rujowiska (kołyski), nieznaczne wgłębienia terenu o średnicy 1-1,5 m. W tych dołkach rujowych byk często leży, beczy i moczy, tylko przypadkowo zdarza się, że w chwili kopulacji w rujowisku znajduje się łania.
Ciąża trwa 220-230 dni (31-32 tygodnie, 7 miesięcy).
Łania rzuca 1-2 cielęta w czerwcu. Zazwyczaj łanie cielą się po raz pierwszy w trzecim roku życia. Laktacja trwa 4 miesiące.

Okres polowań
Byki 01.10 – 31.01
Łanie 01.10 – 15.01
Cielaki 01.10 – 15.01

Daniel zwierzyną przyszłości:

1) niewielkie wymagania środowiskowe
2) w małych kompleksach leśnych, gdzie brak jest jelenia, może wypełnić wolną niszę ekologiczną
3) nieprawdą jest, że nie toleruje się z jeleniami
4) duża odporność na choroby i infekcje
5) możliwość zdobycia cennego trofeum.

Słownik terminów łowieckich

Daniel (Dama dama):

Samiec – byk
Samica – łania
Młode – ciele
Poroże – łopaty
Oczy – świece
Uszy - łyżki
Okres godowy – bekowisko
Wykopane przez byka zagłębienia terenu – rujowiska (kołyski)
Odnogi na tyce - sęki

źródło: Kazimierz Biały, Podstawy Łowiectwa
B. Fruziński, Gospodarka łowiecka
K. Morow, Podręcznik oznaczania wieku zwierzyny
T. Pasławski, Podręcznik selekcjonera zwierzyny