Norka amerykańska - Mustela vison (Schreber, 1777)
Rząd: Mięsożerne - Carnivora
Rodzina: Łasicowate - Mustelidae

Opis: Budową ciała jest bardzo zbliżona do norki europejskiej. Tułów ma wydłużony, walcowaty, głowę lekko spłaszczoną, uszy małe - nieznacznie wystające z futerka. Palce kończyn połączone są dość dobrze rozwiniętą błoną pławną. Ogon, nieco dłuższy niż u norki europejskiej, stanowi zwykle połowę długości ciała. Ubarwienie futerka jest zmienne: na ogół ciemnobrązowe, niekiedy prawie czarne. Bywają jednak norki brązowe lub nawet jasnobrązowe (orzechowe), czasem z ciemną smugą wzdłuż grzbietu. Jedynie dolna część pyska jest biała. Drobne białe plamki; występują często na spodzie szyi i piersi, a w dolnej części brzucha może być nawet wąska, biała smuga, niekiedy rozwidlająca się w pachwiny. Część osobników w populacji (np. na Ałtaju) może mieć białe plamki również na górnej części pyska (cecha norki europejskiej!), od całkiem małych do obejmujących połowę wargi. Sierść jest bardzo gęsta, puszysta, i miękka z bardzo dobrze rozwiniętą warstwą włosów wełnistych, lśniąca, odporna na przemakanie. Włosy pokrywowe są spłaszczone w najszerszej ich części. Formuła zębowa jest taka sama jak u norki europejskiej. Sutek ma norka 4 pary, a tylko wyjątkowo - 3 pary.
Rozmieszczenie geograficzne: norki obejmuje prawie cały kontynent Ameryki Północnej, od Alaski po Florydę. Sprowadzona została do Europy jako zwierzę fermowe około 1925 r. do Niemiec. Zbiegłe z hodowli osobniki dały początek wolnym populacjom w wielu krajach Europy Środkowej i Skandynawii.

Biotop: Norka amerykańska zajmuje te same biotopy, co norka europejska, podobny jest też rodzaj wykorzystywanych przez nią kryjówek.

Pokarm: Żywi się głównie drobnymi gryzoniami (w tym też szczurami, karczownikami, piżmakami), drobnymi rybkami, żabami, rakami, ptakami oraz owadami wodnymi. Niekiedy zachodzi do zabudowań, gdzie może tępić ptactwo domowe. Zależnie od rejonu zasiedlenia i sezonu skład pokarmu norek wykazuje dość znaczne wahania. W ciągu doby norka pożywia się od 4 do 9 razy. Dobowe zapotrzebowanie pokarmowe wynosi 20-25% masy jej ciała.

Rozród: Ruja norek amerykańskich w b.ZSRR przebiega od końca lutego do początku kwietnia. Ciąża trwa, według różnych autorów, od 36 do 75 dni. Liczba młodych w miocie wynosi 1-9 sztuk, wyjątkowo 11-16 (17). Okres laktacji trwa 2-2,5 miesiąca, wcześniej jednak, bo już pod koniec pierwszego miesiąca życia, młode zaczynają próbować pokarm mięsny przynoszony przez matkę. Jesienią młode norki osiągają wymiary dorosłych. Norki linieją dwukrotnie: wiosną i jesienią.

Behawior: Latem norki są osiadłe, jesienią prowadzą bardziej koczowniczy tryb życia; młode zwierzęta zajmują wtedy nowe siedliska. Norka dobrze i wytrwale pływa. W ciepłej wodzie (24°C) może pływać ponad trzy godziny. Na ogół nie oddala się też zbytnio od wody. Jej areał osobniczy wynosi średnio 16 ha. Wrogami naturalnymi norki amerykańskiej są: wilk, lis, wydra, pies oraz większe ptaki drapieżne. Norka konkuruje z wydrą. W zasięgu wspólnego areału norka amerykańska jako silniejsza, skutecznie wypiera norkę europejską. Gatunki te nie krzyżują się ze sobą. Na fermach norka amerykańska może żyć do 7-10 lat. W wolnej przyrodzie żyje zapewne znacznie krócej. Norka amerykańska zajmuje u nas właściwie wolną niszę ekologiczną.

źródło: lowiecki.pl